Grenzen op de kaart, verbinding in het veld

Chris is verantwoordelijk voor het opstellen van een monitoringsplan en een nieuw beheerplan Natura 2000 voor zijn gebied. Daarbij houdt hij scherp in de gaten dat alle beheerplannen in Overijssel op een vergelijkbare en samenhangende manier worden opgesteld. Ook is hij actief in landelijke overleggen tussen het ministerie van Landbouw, Voedselzekerheid, Visserij en Natuur (LVVN) en het Interprovinciaal Overleg (IPO) om landelijke ontwikkelingen te vertalen naar de praktijk in Overijssel.

Chris komt niet van achter zijn bureau alleen tot inzichten. Hij vindt het belangrijk om regelmatig het veld in te gaan: “Je moet een gebied goed kennen om er iets over te kunnen zeggen.” Laatst was hij bijvoorbeeld in de Olde Maten in Staphorst voor overleg met Staatsbosbeheer. Ze spraken daar over maatregelen voor het veenmosrietland: wat werkt wel, wat niet, en waarom.

Een andere dag was hij aan het werk in het gebied Buurserzand, samen met collega’s van Publieke Dienstverlening en een ecoloog van Natuurmonumenten. Ze controleerden een zogenoemde habitattypenkaart: staan de juiste planten er wel op? “Dat had ik al tien jaar niet meer gedaan, maar het is waardevol werk en erg leerzaam.”

Voordat Chris bij de provincie kwam, werkte hij jaren voor terrein beherende organisaties. Eerst op Schiermonnikoog, daarna in de Wieden als teamleider bij Natuurmonumenten. “Ik was daar vooral bezig met management: budgetten, gesprekken voeren, mensen aannemen. Interessant, maar ik miste de inhoud. De ecoloog in mijn team deed het werk dat ik zelf ook leuk vond. En ik merkte dat ik meer invloed wilde hebben op het natuurbeleid, dat wordt toch echt bij de provincie en het Rijk gemaakt.”

De overstap naar de provincie voelde meteen goed. “Het sollicitatiegesprek was open en prettig. Wat ik erg waardeerde is dat je direct met je toekomstige collega’s sprak. Je krijgt zo echt een goed beeld van de sfeer en het team.”

Een van de thema’s waar Chris zich sterk voor maakt is de relatie tussen een Natura 2000-gebied en zijn omgeving. “Op de kaart staat een duidelijke grens, maar de invloed van binnen en buiten het gebied op elkaar is groot. Dat maakt het soms complex, juridisch, maar ook qua communicatie. Hoe leg je aan mensen uit wat er gebeurt, en waarom?”

Bijvoorbeeld in het Haaksbergerveen, waar verdroging een groot probleem is. “Als je dat gebied natter maakt, heeft dat invloed op de omgeving. En dus op de mensen die er wonen. Dat vraagt om zorgvuldige afstemming én om een helder verhaal. Daarin ligt mijn rol: zorgen dat het inhoudelijk klopt, en dat het goed uit te leggen is.”

De stikstofproblematiek raakt alles wat met Natura 2000 te maken heeft. Chris: “We weten dat we het als provincie niet alleen kunnen oplossen. Maar dat betekent niet dat we niets doen. Ik ben er trots op dat we met een kleine groep in elk geval het besef hebben gecreëerd dat we zelf ook verantwoordelijkheid dragen, of het Rijk nu handelt of niet.”

Tegelijk erkent hij dat landelijke actie noodzakelijk blijft. “De kunst is om te kijken wat je wel kunt doen, en daar dan ook echt werk van te maken.”

Chris werkt nauw samen met andere ecologen. Ze verdelen taken slim: waar de een het gesprek voert, maakt de ander aantekeningen. Zelf neemt hij deel aan overleggen namens de provincie met landelijke partners. Maar zijn hart ligt ook bij de overgangsgebieden rond Natura 2000. “Daar moeten we echt iets. Het is ingewikkeld en spannend, met veel belangen en juridische haken en ogen. Maar ik vind het mooi dat Gedeputeerde Staten en Provinciale Staten openstaan voor voorstellen. Er is ruimte voor verandering.”

“Als ik niet actief mijn agenda stuur, zou ik de hele week op het provinciehuis zitten. Maar ik wil juist het veld in. Dat geldt ook voor mijn collega-ecologen. Je kunt pas echt iets zeggen over een gebied als je er zelf hebt rondgelopen.”