Bodemsanering voor een gezondere leefomgeving

Laura: “Mijn weg naar deze functie verliep onverwacht. Met een achtergrond in archeologie werkte ik eerder bij een ingenieursbureau, waar ik bodemonderzoek uitvoerde. In 2022 kwam ik via een oud-klasgenoot de functie van projectleider bodemsanering bij de provincie tegen. Hoewel ik niet aan alle eisen voldeed en eigenlijk prima zat bij mijn toenmalige werk, besloot ik toch te solliciteren en werd aangenomen. Mijn beeld van de provincie was eerlijk gezegd wat stoffig en saai. Daar ben ik inmiddels volledig van teruggekomen. Hier gebeurt zoveel!”

Laura en haar collega's vallen onder de afdeling Wegen en Kanalen, maar vergeleken met de andere projecten binnen deze afdeling zijn zij een beetje de vreemde eend in de bijt. “Waar anderen zich richten op asfalt en waterwegen, duiken wij dieper de grond in. Onze projecten hebben vaak een lange adem, sommige lopen al 30 jaar, en dat maakt het werk heel anders. “We pakken vervuilde gronden aan die nog onder oude wetgeving vallen en dus onder provinciaal gezag. Het gaat hier om de Wet Bodembescherming (Wbb), die is op 1 januari 2024 overgegaan in de Omgevingswet. Vaak gaat het dan om oude vervuilingen. Denk aan locaties waarvan de oorspronkelijke eigenaar niet meer te achterhalen is. In dat geval draait de provincie op voor de kosten van de sanering.”

“Wat mijn werk zo boeiend maakt,” gaat Laura verder, “is de mix van beleid, vakinhoudelijke kennis, maatschappelijke betrokkenheid en politiek. We staan in nauw contact met andere afdelingen binnen de provincie, zoals de collega's bij Ruimte en Bereikbaarheid en Publieke Dienstverlening en met externe partijen zoals waterschappen en gemeenten. Ook inwoners proberen we zoveel mogelijk te betrekken. We willen graag zelf het beeld van een omgeving vormen en gaan daarom geregeld op locatiebezoek, soms samen met de omgevingsmanagers.”

Een groot verschil met Laura haar vorige werk is dat ze nu zelf opdrachtgever is. “Eerst voerde ik uit wat de opdrachtgever wil. Nu kan ik kijken naar het grootte plaatje: Wat betekent dit project voor een woonwijk? Wat zijn de risico’s? Hoe betrekken we de omgeving? Die helikopterview maakt het werk veelzijdiger en verantwoordelijker.”

“Hoewel ik zelf minder vaak buiten sta, in vergelijking met mijn vorige werk, zorgen we er samen met de Omgevingsdienst voor dat de uitvoering goed verloopt. Wij richten ons op het vervolg: is de verontreiniging goed aangepakt? Verspreidt die zich niet alsnog? Dit vraagt voortdurend om kennis: we volgen regelmatig trainingen, zeker nu de Omgevingswet in werking is getreden. Gelukkig leer je ook ontzettend veel in de praktijk en van collega’s.”

Laura: “Momenteel ben ik betrokken bij twee bijzondere projecten. In het ene project willen we een langdurige sanering afbouwen, maar dat is ingewikkeld. Het ligt bij een drinkwaterwinning, en het waterbedrijf accepteert geen risico’s. Stoppen met onttrekken betekent bovendien dat een deel van een woonwijk onder water zou kunnen komen te staan. Samen met collega’s van de afdeling Natuur en Milieu, Ruimte en Bereikbaarheid, juristen van de provincie, het waterschap en gemeente zoeken we naar een oplossing die recht doet aan álle belangen, ook die van het Natura 2000-gebied in de buurt.

“In het andere project is er een verontreinigingspluim in het grondwater die richting een rivier stroomt. Die mag daar niet in uitkomen. We kijken of we de pluim met groene saneringstechnieken kunnen afbreken zoals met bomen, rietvelden of andere planten.”

“Met de invoering van de Omgevingswet gaan veel locaties over naar gemeenten. Wij hebben zelf ook nog een flinke lijst, ruim 4000 locaties, waarvan we niet precies weten wat de status is. Recent zijn we gestart met een project om dit in kaart te brengen. Die afwisseling, dat schakelen tussen dossiers, dat maakt dit werk zo leuk. Maar het moet je wel liggen en dat is bij mij zeker het geval!”